Honden zijn net mensen
honden zijn net mensen
Het is 's morgens om 9 uur ergens midden in een bos.
De workshop mantrailing voor beginners gaat zo beginnen. Koffie, thee en koekjes liggen klaar.
Ik moet nog even wat doen en vang dan toevalligerwijze een gesprek op tussen twee deelnemers.
Ze vergelijken hun hond met hun kinderen. Mijn hond is best zenuwachtig hoor, zo bij een nieuwe workshop. Ze weet niet wat haar te wachten staat, kijk maar die spanning straalt uit haar ogen.
Mensen hebben inderdaad de neiging het gedrag van hun hond met die van een mens te vergelijken, maar hebben ze gelijk?
En wat heeft dat met mantrailen te maken?
Projectie?
Wij mensen hebben de neiging om onze gevoelens, manier van dingen interpreteren en beleven te projecteren op anderen, de samenleving. Vandaag hoorde ik op de radio dat daar zelfs een term voor is: "terreur van het hoogstpersoonlijke". Deze term betekent dat alles wat wij zelf meemaken generaliseren en projecteren op de rest, dus vaak ook op je eigen hond.
En dat is nu net waar ik het met jullie over wil hebben en dan kijk ik specifiek naar onze en de hondse zintuigen
De zintuigen van honden en mensen
Honden hebben net als mensen ogen, oren en een neus, maar gebruiken die totaal anders, hebben er een andere focus op.
In het kader van speuren laat ik de oren zitten, maar focussen we ons in dit blog direct op de ogen en de neus.
1. De ogen van honden en mensen
Ogen van een mens en de hond
Onze ogen zitten vrij plat aan de voorkant van ons gezicht. De ogen van de honden meer aan de zijkant.
Op de foto zie je goed hoe dat in elkaar zit, vooral omdat bij de foto van de hond, de hond maar 1 oog heeft. Je ziet duidelijk de oogkas, die meer aan de zijkant zit.
Blikveld van hond en mens
Een kleine draaiing van hun kop en/of hun ogen naar achteren, of ze zien al wat er achter hun gebeurt.
Hun blikveld is dus vele malen groter dan die van ons.
Later in de blog, “lezen van je hond” kom ik hierop terug.
Neus
In het kader van mantrailen is de neus natuurlijk het meest interessante zintuig.
Natuurlijk weten wij dat honden vele malen beter ruiken dan wij mensen, maar de manier waarop verschilt ook behoorlijk.
Een weetje in dit kader: honden ruiken gemiddeld 10.000 keer beter.
De neus van de hond en de mens
Aan de buitenkant zie je al een wezenlijk verschil.
De vorm van onze neus verschilt behoorlijk met de vorm van de hondenneus en dat heeft een doel.
Wil je er meer over weten hoe dat allemaal functioneert; lees dan het artikel op doggo.nl en volg deze link.
Kijkmensen en neusdieren
Honden zijn neusdieren, ze hebben wel ogen maar dat wil niet zeggen dat honden daar op dezelfde manier als mensen gebruik van maken.
Wij hebben ook een neus en een paar ogen, toch is onze neus lang niet zo goed ontwikkeld als die van de hond.
Voor mensen is kijken iets vanzelfsprekends. Zodra we een nieuwe ruimte binnenkomen oriënteren we ons snel door met onze ogen door de ruimte heen te schieten.
We zien waar de tafel staat, waar de stoel, hoe diep de ruimte is en vooral of er nog meer mensen aanwezig zijn.
Wij kunnen niet zien of er een uur geleden misschien wel twee tafels in die ruimte stonden en of er misschien net een paar mensen naar buiten zijn gegaan.
Nee we zien alleen in het hier en nu!
Voor onze honden ligt dat heel anders.
Komen zij een nieuwe ruimte in dan zie je net als bij de mens de ogen, hun neus heen en weer gaan.
Zij kijken niet, maar ruiken, niet alleen in het nu, maar ook in het verleden.
Ze ruiken niet waar de tafel staat, maar of er een luchtje aan die tafel zit, wie heeft die tafel aangeraakt, staat er nog iets eetbaars op.
En heel snel scannen ze of er misschien mensen, honden of katten aanwezig zijn of zijn geweest.
Zij ruiken in het nu en in het verleden.
Het gaat nog verder!
Als wij voor een bakkerswinkel staan en al dat lekkers mooi uitgestald zien, zien wij het prachtige eindresultaat waar de bakker uren voor in de bakkerij heeft gestaan.
De mooie kers op de taart, de slagroom.
Bij het zien van al dat lekkers stroomt het speeksel je al in de mond.
Dat gebeurt ook bij de hond, maar niet puur bij het zien van de taart, die hoeven ze niet te zien, maar door te ruiken.
Hij ruikt de taart al van verre met alle ingrediënten die erin verwerkt zitten.
De boter, olie, bloem, fruit en slagroom.
Ook ruikt de hond wie de taart gemaakt heeft. De geur van de bakker gaat via zijn handen over op de taart.
Heeft de bakker de taart niet zelf naar de winkel gebracht, dan zit er ook de geur van de winkelbediende aan.
Is de bakker gestresst geweest bij het bakken van die taart, ook dat kan een hond ruiken.
Stel je dat eens voor: een palet van geuren van zowel de ingrediënten, het bord waarop de taart staat, de geur van de bakker, de winkelbediende zelf, maar ook de stemming van die personen, allemaal op een taart en dat kan een hond allemaal waarnemen via zijn neus.
Hoe bijzonder is dat!
Een mooi illustratie over de geurenwereld van de hond vond ik in een heel oud boek over honden en dat is maar een fractie van alle geuren die daar mogelijk aanwezig zijn.
Geurenwereld van de hond
De speurende hond.
Terug naar de hond, die gaat speuren en wel het speuren op menselijke geur.
Als wij het bovenstaande plaatje goed bekijken en als uitgangspunt gebruiken zie je dat de menselijke geur van de in het NU aanwezige mensen blauw gekleurd is.
Stel dat de hond het spoor van de mevrouw met het kindje wil volgen.
Makkelijk zou je zeggen
Maar als je je realiseert dat de hond niet alleen de geuren registreert in het nu, maar ook in het verleden, krijg je een heel ander plaatje.
Te denken aan de personen die er een paar seconde geleden ook hebben gelopen over dezelfde stoep of hoeveel mensen in de afgelopen minuten daar zijn geweest.
Onmogelijk zelfs om je voor te stellen hoeveel mensen er in de afgelopen uren daar moeten zijn geweest
Toch vragen wij bij het mantrailen aan onze honden om alleen het geurspoor van die mevrouw te volgen en de rest te negeren.
