De drie D’s: De basisuitgangspunten bij mantrailen (Kevin Baughn)

De drie D's?

Het klinkt als een formule, maar het zijn de basis uitgangspunten voor het professioneel mantrailen. Laten we bij het begin beginnen:

Het is eigenlijk heel simpel, je hebt een hond die graag zijn neus gebruikt en je wilt iets nuttigs doen.

Liefst waar zowel je hond plezier aan heeft en waar je ook een aandeel levert aan de maatschappij.

Simpel toch? of niet? 

Hoezo simpel?

Ik vraag je nu het volgende voor te stellen:

Stel je hebt een hond, geoefend in mantrailen.

Je begint lekker in een gebied waar niet veel loos is, geen auto’s, fietsers, blaffende honden, liefst ook geen wild zoals konijnen en herten en je hond heeft het spelletje goed geleerd.

Hij krijgt een geurvoorwerp bij de start, start op het spoor en komt aan bij degene die hij zoekt. Een ideaal plaatje niet?

En dan?

Stel nu dat je dit plaatje transponeert naar, laten we het nog simpel houden, naar een bedrijventerrein of een rustige wijk op een zondag.

Misschien dat daar wel iets meer loos is.


Hier en daar komt een auto langs, een konijn flitst weg en een paar opgeschoten jongeren hadden plannen voor de zondagmiddag en zitten ergens in een hoekje.

Nu komt je hond vanalles tegen.

Dan is dit het moment om te zien hoe gemotiveerd jouw hond is.

Dan blijkt het allemaal niet meer zo makkelijk en duidelijk te zijn.

Kevin Baughn

Een trainer uit america  Keven Baughn was ooit eens hier in Nederland en hij omschreef dit heel helder en duidelijk.

Om een goede Mantrail-hond te hebben zijn drie dingen ontzettend belangrijk.

Hij noemde het de drie D’s!

D van Drive

D van Distraction

D van Discrimination.

We beginnen met de D van Drive.
Drive

Drive in de zin van motivatie, niet in de zin van met een kip zonder kop ergens achteraan gaan.

Dus niet een hond helemaal gek maken, de runner in het zicht ergens heen laten rennen en dan de hond loslaten. Dat is niet de drive die we bedoelen. Deze honden denken niet na, komen als je pech hebt hoog in een adrenaline en kunnen dan helemaal niets meer leren.

Welke drive bedoelen we dan?

De drive in de zin van motivatie om ondanks alles (kou, sneeuw, storm, konijnen, katten, pee-mail) het spoor uit te gaan werken.

Sommige honden vinden een spoor uitwerken zo leuk dat je ze niet hoeft te motiveren, dat zijn met name de zweethonden en sommige jachthonden, maar de andere hondenrassen willen graag eerst weten wat het oplevert en waarom ook niet?

Hoe doe je dat?

Je laat ze zien wat de beloning is als ze het spoor vervolgen. Natuurlijk begin je met kleine spoortjes tot ze als een reflex bij het zien van het speurtuig en de lange lijn weten wat ze moeten doen.

Die motivatie gaat groeien en die hebben ze nodig om later als het echt complex wordt door te zetten in het oplossen van ingewikkelde geurpuzzels.

Zonder een motivatie heb je geen goed-werkende mantrailhond. Die passie moet er bij je hond inzitten.

D van Distraction

​Distraction of in normaal Nederlands, afleidingen. Het grote probleem bij veel honden.

Welke hond is nu niet afgeleid als er opeens een heerlijke geur voorbij komt van een konijn, kat, andere hond, sandwichzakje, enz?

Dit is maar een zintuig, maar wat dacht je van een blaffende hond achter een tuinhek, een voorbijrazende auto, een gillend kind of een plotseling omvallende afvalemmer?

De Mantrail-hond moet leren dat hij al deze zaken kan tegenkomen als hij aan het werk is.

Eigenlijk zou het fijn zijn als hij zo gemotiveerd is (de eerste D) dat hij zich niets aantrekt van al deze af -of verleidingen en gewoon gefocust doorwerkt aan het uitwerken van het spoor.

D van Discrimination

In de realiteit bijvoorbeeld bij een urgente vermissing is er nooit maar een geurspoor vanaf de deur van de vermiste.

Nee, daar zijn vele sporen van dezelfde persoon, waarvan er maar een de verste is, al is die een paar uur oud. Maar er liggen ook meerdere geursporen van bijvoorbeeld huisgenoten, politiebeambten, bezorgde buren, kennissen enz.

Daar moet de hond op getraind worden, hij moet discrimineren.

Niet alleen in oude en verse sporen van een en dezelfde persoon, maar ook oude en verse sporen van andere mensen die eroverheen liggen.

Een hond zal van nature het meest verse spoor pakken, maar als het spoor van de vermiste persoon een paar uur oud is en er zijn versere sporen voorhanden, zal hij de neiging hebben om die te vervolgen, dat is instinct en dat moeten we trainen!

Discrimineren tot je een ons weegt!

Conclusie:

​​

Door aan deze drie D's te werken zijn we in staat om problemen tijdens het werk met Mantrail-honden te minimaliseren.

Zeker op het punt als de deurpuzzels moeilijk gaan worden kunnen verleidingen aantrekkelijker worden voor de honden, of nemen ze zomaar een ander spoor op.

Een teken dat twee van de drie D's nog getraind moeten worden.

Begin bij de pup!

Door de jaren heen hebben we zowel binnen de inzet-groep als in vele seminars en workshops gezien dat dit een van de beste "tools" zijn om je hond te trainen.

Voel je vrij om contact op te nemen voor advies.

Monique van Weeren
 

De kracht van Monique is haar kennis over het samenspel tussen speurhond en geleider. Hondengeleiders leren in de training te vertrouwen op hun intuïtie. Zodat zij op het moment waar het toe doet feilloos aanvoelen welke methodiek zij het beste kunnen inzetten. Monique heeft zelf jarenlange ervaring met het werken van haar eigen inzetbare honden bij vermissingen. Daarnaast zit lesgeven en kennis delen met serieuze mensen die willen leren in haar bloed.

>